Squadrons of Darkness

mateeo

dżin || dżinn (ar.) 1. duch lub demon. 2. mit. ar. demon, który wyłania się z czystego ognia lub obłoku pary, ma nadludzką moc i może przybierać przeróżne zwierzęce i ludzkie kształty, częsty element baśni i legend ludowych w islamie stanowi pozostałość przedmuzułmańskiej Arabii. 3. (ang. gin) spoż. popularna angielska wódka jałowcowa.

Hasło opracowano na podstawie „Słownika Wyrazów Obcych” Wydawnictwa Europa, pod redakcją naukową prof. Ireny Kamińskiej-Szmaj, autorzy: Mirosław Jarosz i zespół. ISBN 83-87977-08-X. Rok wydania 2001.

Dżinny gęsto zamieszkują świat arabskiej mitologii oraz religii islamu.. Według tego ostatniego człowiek został stworzony z ziemi, a dżinny z powietrza (lub ognia).

W większości to, co niżej powiem o dżinnach wiem z "Księgi Tysiąca i Jednej Nocy", zbioru legend arabskich i nie tylko.

Dżinny są istotami silniejszymi od ludzi i posiadającymi potężną magiczną moc. Jednak są chciwe przez co często służą "śmierteln

ikom" za ich hojne dary. Głównie wielkim sułtanom lub potężnym magom. Najczęściej stanowią ich gwardię przyboczną lub strzegą ukrytych skarbów. Są nieśmiertelni więc potrafią wykonywać swoje zajęcie do znudzenia (to znaczy dłuuugo). Dżinn może zmienić swoją ofiarę w cokolwiek (polimorfowanie). Może też samemu przybrać dowolny kształt lub stać się niewidzialny, choć najczęściej występuje pod postacią umięśnionego do granic możliwości młodzieńca. Powszechne w tradycji arabskiej jest kontrolowanie dżinnów za pomocą wiążących ich przedmiotów. Są to zarówno pierścienie, jak i lampa oliwna znana z "Alladyna". Dżinny mieszkają w grotach lub opuszczonych mieszkaniach. Znane są też kobiety-dżinny zwane dżinnijami. Są one słabsze od męskich odpowiedników (wbrew temu co mówią feministki).
Wyjątkową odmianą dżinna jest ifrit. Ifrity są złe. Choć nie wyzbyły się chciwości są zbyt dumne aby służyć ludziom (po dobroci). Wolą kraść i gromadzić skarby jak smoki. Mają też zwyczaj porywać kobiety w noc zaślubin i trzymać je jako niewolnice. Ich skóra jest czerwona, a w ich żyłach miast krwi płynie ogień. Śmiertelnie zranieni wypluwają go tak długo, aż zostanie z nich sam popiół.
Kolejnym rodzajem dżinnów są maridy. Jako najpotężniejszym ze wszystkich służą im pozostałe dżinny. Czynią się księciami. Posiadają niewiarygodnie potężną magiczną moc i mogą praktycznie wszystko. Dlatego złe maridy zamyka się w porcelanowych słojach, a pokrywę opatrza znakiem Sulejmana (Salomona, którego muzułmani ochrzcili mianem pogromcą dżinnów), aby nie można ich było otworzyć od wewnątrz. Takie słoje wrzuca się do morza, aby znikły w jego głębinach. Jednak czasem na wybrzeżu można znaleźć jakiś zabłąkany słój, którym targają fale. Nie wolno go otwierać! Według tradycji maridy za uwolnienie spełniają trzy życzenia, jednak częściej po prostu pozwalają wybrać rodzaj śmierci swemu wyzwolicielowi.
W dzisiejszej fantastyce wszystkie wyżej wymienione odmiany dżinnów zaliczają się do istot zwanych geniuszami. (Nie mogę zrozumieć, czemu rzymskie duchy opiekuńcze stały się arabskimi demonami, może ktoś zna odpowiedź bo ja nie.) Pochodzą one od określonych żywiołów: powietrza (dżinn), ognia (ifrit), wody (marid) i ziemi (dao). Zamieszkują plan swojej domeny, skąd mogą zostać "ściągnięci" przez czarodziejów. Są źródłem magii swego żywiołu, więc stanowią łakomy kąsęk!