Squadrons of Darkness

mateeo

Samotne, pozbawione przyjaciół spędzające noce na nieustannym poszukiwaniu świeżej krwi. Dni przesypiają w zmurszałych kryptach albo zamkach na szczytach gór. Nigdy się nie starzeją i nie boja się śmierci, bo już są martwe. A jeślibyś zobaczył któregoś na ulicy, nie miałbyś pojęcia, że patrzysz prosto w twarz monstrum.
Jego wygląd zależy od kultury, z której się wywodzi – wampir może być czerwonooką bestią o zielonych lub różowych włosach ( Chiny), podobnym do węża stworzeniem o głowie kobiety ( grecka Lamia) albo wysokim, wyrafinowanym dżentelmenem w pelerynie z wysokim kołnierzem ze wschodnioeuropejskich legend.
W większości podań jest człowiekiem, który, odszedł z tego świata, powstaje znowu, by zaspokoić dręczącą potrzebę napicia się krwi żywych. W ciągu wieków bardzo wzmocniła się potęga wampirów. W szesnastym stuleciu hiszpańscy konwistatorzy napotkali w Ameryce Środkowej i Południowej gatunek nietoperza o zwyczajach kulinarnych nie różniący się specjalnie od tych, jakie miał hrabina Dracula i jemu podobni. Od tamtej pory twierdzono , że wampiry mogą się p

rzemieniać w nietoperze, jeśli przyjdzie im na to ochota.
Wampiry obdarzone były też siłą i sprawnością o wiele większą od ludzkiej. Najpotężniejsze wampiry posiadały umiejętność hipnotyzowania ludzi wzrokiem, kontrolowania ich działań, a nawet patrzenia ich oczyma. Przy całej tej potędze wampirów nie był jednak wolny od słabości.
Jak powszechnie wiadomo, wampiry nie znoszą słońca. Słońce od dawna uważane było za symbol prawdy i dobroci, a więc cechy przeciwne naturze wampirów. Wystawiony na jego bezpośrednie działanie wampir ginie, zwykle zamieniając się zwykle zamieniając się w niewinną kupkę popiołu. Do pozostałych dobrze znanych sposobów radzenia sobie z wampirami należy ścinanie głowy, kremacja oraz przebijanie wampirzego serca osinowym kołkiem. W przeciwieństwie jednak do popularnych poglądów, większość legend podaje , że wampiry nie ulegają broni wykonanej ze srebra- planując pojedynek z wampirem , lepiej zdać się na żelazo .
W folklorze słowińskim wampira można unicestwić , skrapiając go święconą wodą, odmawiając egzorcyzm .Wampiry nienawidzą zapachu czosnku. Przesądni umieszczają ząbki czosnku w oczach, uszach i nozdrzach zmarłych aby nie stali się wampirami. Wampirom przepisuję się także przemożną fascynację liczenia. Jeśli jakiś wampir natknie się na rozrzucone ziarna, nie spocznie póki ich wszystkich nie zliczy jeżeli będzie to oznaczać śmierć w blasku pierwszych promyków słońca. Opowieści traktują wampiry jako zasadniczo poczciwe istoty skazane na wieczną mękę popełnienionych okropieństw tylko po to, by przeżyć . To ta różnorodność jest pewnie jednym z powodów dla którym wampiry po dziś dzień inspirują coraz to nowe historie.